مطمئنا جواب شما بهمراه بردن آب و مواد غذائي زياد است تا بتوانيد خود را به اولين آبادي برسانيد .و جواب شما درست است .

در زمانهاي قديم مسافرتها روزهاي زيادي طول مي كشيد . و تنها وسايل حمل و نقل فقط حيوانات بودند .



ولي در مسافرت به صحراها و مناطق بدون آب و علف ، براي انسانها ممكن نبود كه مقدار زيادي غذا و علوفه براي حيوانات خود همراه ببرند . در اين مسافرتها بهترين حيوان شتر بود .



شترها در پشت خود يك برآمدگي بنام كوهان دارند . در حقيقت اين كوهان منبع ذخيره غذا براي حيوان است



وقتي شتر به محل مناسبي براي غذا خوردن مي رسد . مي تواند بيشتر از اندازه نيازش آب و غذا بخورد و مقدار زيادي غذا در كوهان ذخيره مي شود بنابراين مي تواند روزهاي زيادي در صحراها برود بدون آنكه نيار به آب و علف داشته باشد . در حقيقت كوهان پر از چربي است و هنگاميكه آب و عذا در دسترس نيست ، اين چربي به شتر انرژي مي دهد .




وقتي شتر مقدار زيادي آب و غذا بخورد كوهانش سفت مي شود و وقتي مدت زيادي چيزي نخورد كوهانش شل و كوچك مي شود






برخي از شترها يك كوهان دارند و به آنها شترهاي عربي مي گويند







و برخي ديگر دو كوهان دارند كه به آنها شترهاي باختري مي گوين
 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: